ซึ่งเมื่อไปถึงสนามบินแล้วมันเหลือแค่ 3 ใบด้านซ้ายมือเท่านั้นเพราะเราเอากล่องผลไม้ซื้อฝากพ่อบ้านไปใส่ในกระเป๋า Fur ของบางส่วนในถุงสีส้มยัดไว้ในตัวแบ่งๆกันไป
ออกจากโรงแรมเวลา 12:20 โดยรถ shuttle bus มุ่งหน้าสู่สนามบินซีอาน 13:15 รอ check in เมื่อเรามั่นใจแล้วว่ากระเป๋าทุกใบหนักน้อยกว่า 7 กิโล ก็ด้นมีเรื่องให้เราหนักใจอีกเมื่อปรากฏว่าใบ ต.ม. ของทุกคนอยู่หมดยกเว้นของต้น ซึ่งเป็นต้นที่พูดไว้ตอนหนึ่งว่า "ถ้าแม่อยากให้มันหายก็ไม่ต้องเอาออกเก็บไว้" ในที่สุดก็ไปเอาใบใหม่มาเขียนแล้วพวกเราก็ผ่าน ต.ม. เรียบร้อย แต่เมื่อถึงเวลาตรวจเอ็กซเรย์ปรากฎว่ากระเป๋าเราไม่ผ่านเพราะเค้ามองเห็นวัสดุคล้ายมีด เค้าเลยขอค้นดู เราถามเค้าว่าเค้าเห็นอะไรแล้วบอกลักษณะเค้าไป พอหยิบออกมาดูเราบอกไปว่าเป็นที่ขั้นหนังสือเราซื้อมาจากร้านขายของที่ระลึกขอเราเอากลับไปเถิดเพราะเราชอบมันมาก อาจจะเป็นเพราะเค้าเห็นว่าเราเป็นเพียงผู้สูงวัยเค้าเลยอนุญาติให้เราเอาขึ้นเครื่องได้ โชคดีไปไม่งั้นเราคงไม่มีโอกาสได้ใช้ที่ขั้นหนังสืออันนี้ ผ่านทุกอย่างเข้าไปรอที่ Gate 17 เวลา 14:42 นาทีนั่งประจำที่เรียบร้อย พร้อม take off มุ่งสู่ฤดูร้อนเมืองไทยทั้งๆที่เป็นเดือนพฤศจิกายน
บ๊ายบาย ซีอาน ลั่วหยาง เจิ้นโจ ไคฟง พวกเราสนุกกันมากได้ประสบการณ์ที่คงหาไม่ได้จากบริษัททัวร์
ถึงสนามบินดอนเมืองอย่างสวัสดิภาพ ถึงบ้านเวลา 17:35 น. ทานอาหารเย็นอันอุดมสมบูรณ์เมนูเดิมๆ และองศาเดิมๆของประเทศไทย Home Sweet Home.
No comments:
Post a Comment
Thank you!